Warme harten, harde werkers

Eigenlijk zou hij  liever ergens in het zonnige zuiden zitten met zijn mooie Bellinda. Een leuke kroeg of een crosscamping zijn dingen waar hij echt wel eens over nadenkt. Nog niet eens perse vanwege het heerlijke klimaat daar, maar nog meer vanwege de politieke ‘ wantoestanden’, in zijn eigen landje.  ‘Natuurlijk, ik ben het ook met veel niet eens, maar wat kun je doen?’ Nee, Wally pretendeert niet het land te kunnen leiden, maar heeft wel een duidelijke mening over verschillende dingen die te maken hebben met ‘ons belastinggeld’. ‘We zijn met velen, maar staan toch op een bepaalde manier machteloos. Het is niet anders.’

Sociale dienst

Wat hem ook wel een beetje zuidelijk trekt is zijn fysieke gesteldheid. Na jaren roofbouw te hebben gepleegd op zijn lichaam merkt hij dat de koek stukje bij beetje opraakt. Het gaat soms gewoon niet meer.  ‘Maar ik  wil wel alles blijven doen’. Eigenwijs en vooral gepassioneerd. Het zit in hem. Met dat karakter kwam hij indertijd ook een persoonlijk zware periode te boven. ‘We hebben het echt slecht gehad. Ik werd afgekeurd op mijn knieën en rug en kwam vervolgens gefrustreerd thuis te zitten. Ze drukten me op mijn hart dat ik het met deze leefstijl geen vijf jaar meer vol  zou houden. Na zeven maanden zonder fatsoenlijke inkomsten was ik het meer dan beu. Vervolgens heb ik toch nog zeker tien jaar een zware kar getrokken. Crossen, bestraten en ijzervlechten zijn dingen die je lichaam vaker slecht dan goed doen helaas. De sociale dienst is natuurlijk een goed iets, maar niet voor mij. Alleen als het echt niet meer gaat zal dat mijn laatste optie zijn en dan nog met tegenzin’. In de volksmond heet zoiets eigenwijs, maar wellicht heeft het ook wel veel met karakter te maken.

‘H’ nummer

Naast het kijken en helpen van anderen vind Wally het vooral heerlijk zelf op de motor te kruipen. Ooit was hij zelf een redelijk veelbelovend crosser. Toen hij 17 jaar was zat hij zelfs tegen het toen felbegeerde ‘H nummer’ aan, tot zijn twee motoren gestolen werden. Op een geleende 125 van Gert Berghorst werd hij uiteindelijk nog clubkampioen in de 250 klasse. Omdat het financieel niet meer haalbaar was in die periode is Wally uiteindelijk gestopt. ‘Met veel pijn in mijn hart, maar soms zijn er geen andere opties’. Toen hij later zelf zijn kostje verdiende heeft hij de handschoenen weer opgeraapt en gek genoeg zit het er nog steeds in. Natuurlijk in een andere klasse, maar toch sleept hij zo nu en dan nog wel eens een bekertje mee naar huis. ‘Je verleert het niet, maar de plannen van het hoofd liggen zoals bij veel oudgedienden niet altijd meer in lijn met de gesteldheid van het lichaam’.

Dames kleding

In plaats van te minderen is het onvermoeibare stel  eigenlijk alleen maar meer gaan ondernemen. ‘Wel kijken we nu natuurlijk naar de lichamelijke intensiteit. Ook dan is de kost wel te verdienen maar dan moet je wel op een andere mnaier gaan werken’. Het is niet  dat Wally lichamelijk niets meer doet. Hij neemt nog wel  straatklussen aan hier en daar,  maar probeert het zoveel  mogelijk te delegeren of uit te besteden. De contacten zijn er wel, dus die  klusjes lopen wel  door, maar ernaast is hij samen met zijn lieftallige vrouw een handel begonnen in heren en dames kleding. Ze verkopen op de markt en hebben ernaast een eigen winkel. Alsof het dan nog niet genoeg is heeft het energieke stel ook nog een beveiligingsbedrijf opgestart. Het meeste werk ligt in de evenementen en festivals. Wally werkt met een vaste groep ‘kerels’ die met dezelfde instelling rondlopen als hijzelf. Gerechtigheid voorop.

Hulpbehoevenden

Wally en Bellinda Pouwels. Het zijn meer gevers dan nemers. Ze werken hard en proberen anderen mee te laten genieten van hun welverdiende opbrengsten. ‘Je kunt je geld maar één keer uitgeven, dus daar zijn we erg selectief in’. Zo helpen ze ieder jaar rond de feestdagen wildvreemde alleenstaanden en hulpbehoevenden aan een leuk cadeau. De geste heeft niet zoveel met de omvang van het cadeau te maken, maar destemeer om het idee. Het idee dan eigenlijk niemand alleen hoeft te zijn. Ook binnen de cross is het crossgekke stel overal wel van de partij. Ze vinden het moeilijk nee te verkopen als er iemand belt voor een kleine bijdrage of sponsoring. Zo hebben ze ook een zwak voor de Zeeuwse Nancy van de Ven. Niet zozeer omdat ze een meisje is, maar puur om de inzet die ze toont. Haar wil is erg sterk en dat kunnen ze wel waarderen. Ook Jarno Bos is een van de rijders waar het stel een zwak voor heeft. Voor hem deed wilde Wally zelfs zijn eigen motor van de hand doen. Ze wilden hem helpen met een nieuwe 125 machine waarmee hij de ONK’s zou kunnen rijden, maar Jarno kwam in een luxe positie verzeild. Er werden hem 2 hagelnieuwe KTM’s aangeboden, waarop Wally hem aanraadde het meteen aan te nemen. ‘Het ging er mij alleen om dat ‘het mannetje’ geholpen werd. Wie het dan doet  maakt me niet zoveel uit. Ik ga nog wel regelmatig met hem naar de trainingen en help hem dan waar ik kan’.

Team

Plannen voor de toekomst hebben ze eigenlijk niet echt. De vaste basis van het bestraten en de verhuur van machines loopt gelukkig lekker door, maar slokt niet al hun tijd op. Op die manier kan hij ‘zijn meisje’ mooi bij staan met de inkoop van kleding. Het beveiligen staat niet op een laag pitje, maar Wally pikt er wel de mooie evenementen en festivals uit. ‘Je moet er natuurlijk ook een beetje plezier in kunnen hebben, anders is het allemaal wat minder makkelijk vol te houden’. Voor wat betreft de cross hebben de twee altijd nog wel de droom eens een team op te zetten met een rijder of twee. ‘We hebben daar al vaak een over gebrainstormd’. Omdat zoiets in de meeste gevallen geld kost en niet opbrengt draait zoiets natuurlijk altijd om geld en de juiste mensen om je heen.

We hebben met een beetje geluk nog alle tijd’, lacht Wally. ‘Laten we eerst nog maar een beetje voor onszelf zorgen…’