Vlinders in Wuustwezel

Terwijl ik rustig van het zonnetje zit te genieten voel ik iets aan mijn mouw. Ik draai mijn hoofd en twee prachtige bruine kijkers staren me aan. Ze lacht zo innemend dat ik op slag verliefd ben. Emma heet ze. Ze schuift dichterbij en komt met haar mond naar me toe. ‘Ze wil je een kusje geven’, lacht haar moeder. Emma is 14 maanden en een prachtig kind. Tegen het motorgebrul hebben haar ouders een zogeheten ‘soundbarrier’ meegenomen die ze op haar mooie hoofdje krijgt. Ze laat alles gelaten toe terwijl ze alleen maar lacht. ‘Wat doen de motors?’, vraagt haar papa. Ze steekt haar rechterhandje in de lucht. ‘Heng heng’.

De entree prijs valt mee als je kijkt naar het rennersveld in het krantenboekje. 20 euro en kinderen tot en met 14 gratis. ‘Er staan wel heel veel advertenties in’, merkt mijn zoontje op en dat klopt ook wel. Mooi om te weten dat zo’n beetje de hele Wuustwezelse middenstand en omgeving zo achter dit evenement staat. Al 46 jaar. De warmweer belofte wordt waargemaakt. Er hangt een heerlijke en gemoedelijke sfeer over het prachtige terrein. Het gebied heeft meer weg van een park met hier en daar een gazon. Ik kijk vanaf de berg over bijna het gehele circuit en er bekruipt me een oud BLB gevoel. Oude mannetjes met een doorwassen petje of een gekregen shirt van hun favoriete rijder. Ook ‘opa Strijbos’ is weer van de partij en staat aan een dranghek genageld. Nog steeds vol van crossbloed houdt hij de ‘New Kid’, in het oog. Veel ‘Bourgondische Belgen’ zijn bijeengekomen op hun jaarlijks festijn. Zonder enige vorm van wanorde drinken ze hun biertje. Sommigen zelfs twee.

We lopen het circuit rond en zijn er al snel achter dat de berg ‘the place to be’ is. Voor de starts lopen we even naar beneden om mijn zoontje, de ‘holeshotspotter’ ook zijn zin te geven. Het is een dikke zandbak met lange diepe gaten. De mannen moeten echt aan de bak want zitten is er nagenoeg niet bij. Niet mijn ding dus. Ondanks de zwaarte van de baan gaan de kleine mannen er toch met lange halen overheen.

Kay Karssemakers en Boyd van de Voorn zetten de toon. Helaas gaat Boyd er hard af en blijft de tweede manche met een lichte hersenschudding als toeschouwer achter. Zijn ogen staan troebel en legt zijn hoofd tegen zijn bezorgde moeder aan. Bij die aanblik bedenk ik dat de stoere crossers ook nog steeds kinderen zijn. Wat Boyd doet in de eerste doet Kay in de tweede. Ook hij stapt dermate hard van zijn motor dat hij de strijd moet staken.

Joey Verwijs zet, ook tot zijn eigen verrassing’, een derde trainingstijd. ‘Ik wist eigenlijk niet dat ik al zover was, aangezien ik zo weinig heb gereden. Nu is het ook maar één snelle ronde he’, lacht hij. In de eerste manche doet hij het nog eens dik over en sluit af met een prachtige vierde plaats. Van de zevende valt hij in de tweede manche terug naar de vijfde hemel maar zet in totaal toch een mooie prestatie neer. Mark Boot gaat na een superstart onderuit en vecht zich netjes terug tot zijn motor het begeeft. Vreemd genoeg gaat het op zijn reserve motor een stuk beter in de tweede en sluit af met een nette 11e plaats.

Mooier dan een pauze is de ‘superpole’. Om de beurt zo hard je kunt. Beste tijd wint. Zouden ze als verplicht nummer in moeten voeren. Geweldig.

Max Engelen is duidelijk op zijn weg terug. Van een come-back mag je niet spreken maar hij was wel al even naar zijn ritme aan het zoeken. Dat blijkt dus in Wuustwezel te liggen want vandaag is hij snel en zit er goed op. Vader Huub straalt bijna harder dan het zonnetje. De toppers gaan hard maar de ‘kale’ Leok is duidelijk op een missie. De ‘privateer’ gaat echt helemaal los. Aan het eind van het startveld gaat het gas echt op het allerlaatste moment dicht, schakelt terug en nog geen seconde later draait nog bij het ingaan van de bocht zijn ‘standaard’ KTM helemaal open. Kromt zijn rug en maait het ding de bocht door. Overal, de hele wedstrijd tot de laatste meter. Nagl heeft de ontketende Tanel voelen ademen tot de ‘Estonian Express’ zijn motor doodremde. In zeer gebrekkig Engels legt zijn monteur/verzorger uit waarom er geen stickers en logo’s op motor en kleding prijken. We hebben één sponsor. Die regelt nu alles voor ons. Hij hoeft er niet zo groot op zodat er plaats over blijft voor eventuele privé sponsoren. Dus..

Ook Kevin Strijbos laat weer zien dat er degelijk rekening met hem gehouden moet worden. Zijn rondetijden zijn goed voor een overwinning. De status ‘coming man’, is vandaag duidelijk weggelegd voor Nick Triest. Van zijn onderarmen heeft hij nagenoeg geen last meer, maar door de rust die hij moest nemen is de conditie nog onder peil. De belangrijkste winst was af te lezen van zijn gezicht. Dat zegt voorlopig genoeg. Bas Vaessen laat ook hier weer zien in een goede ‘flow’ te zitten. Het hoge tempo kan hij duidelijk aan. ‘De motor is ‘on point’ en Bas heeft er zin in’, merkt vader Har op. Bas oogt relaxed en zelfverzekerd. Helaas moet Brent Vandonick met een door pijn vertrokken gezicht op de brancard afgevoerd worden. Hij komt ongelukkig ten val waarbij zijn heup uit de kom schiet. Geloof me, als Brent pijn heeft doet het ook echt pijn. Davy Pootjes bouwt op met beleid. Als op 80% van je kunnen zo’n prestatie neer kunt zetten belooft dat nog wat.

Het valt op dat de organisatie door de wol geverfd is. Alles is strak geregeld, zowel op als naast de baan. Vakkundig sjovel werk en toegewijde ‘pistecommissarissen’ die instaan voor de veiligheid van rijder en toeschouwer. Jammer om te zien dat er mensen zijn die zich net wat specialer voelen en de vrijwilligers opzij duwen om vervolgens de illegale oversteek te maken. Echt jammer. Er loopt een bevallige dame voorbij. Ik gluur stiekem naar haar achterwerk maar mijn zoontje ziet het. ‘Geen kont’, zegt hij lachend. Op school noemen we dat een platvis’. Zo leer ik ook weer wat. Ik kijk rond en besef dat het weer bijna ten einde is. De wedstrijden in ieder geval. Rond de drankentent gaat het nog wel even door. Ook besef ik dat dit misschien wel de mooiste crossdag van 2016 was tot nu toe. De cross op de Molenbergen gaat ‘zeker en vast’ in mijn grote traditieboek. We bedanken Frank voor zijn uitnodiging en verlaten het prachtige gebied wat hopelijk nog heel lang mag dienen als strijdtoneel voor deze prachtige zondag.

(Foto’s met dank aan John Oostvogels, Moto x Pics.be  en Gino Maes, MX World)