Verslaafde

“Peter staat nog onder de douche maar kom maar vast binnen hoor”, zegt zijn lieftallige vrouw Patricia en neemt me mee naar boven. Een gezellig huis met mooie spullen. Over elk van de twee luidsprekerzuilen naast de tv hangen “gloednieuwe” crosshelmen. Een gele Arai en een Bell moto3. De laatste helemaal in de originele Bob Hannah uitvoering, prachtig.
Peter heeft een behoorlijk ritueel overgehouden aan zijn motorongeluk, 20 jaar geleden. Een incomplete dwarslaesie was zijn onfortuinlijke deel en maakte een abrupt eind aan alle dromen van toen. In een rolstoel zou hij de rest van zijn tijd moeten slijten, aldus de artsen. Waarschijnlijk is het zijn geluk geweest dat hij jarenlang gecrossd heeft waardoor hij leerde niet op te geven, nooit.
Peter is een bijter, een vechter en allesbehalve een opgever. Hierdoor werd hij dan ook twee keer BLB crosskampioen. Een keer bij de junioren en nog eens een keer bij de nationalen.
Zelf rijden is er niet meer bij maar hij ademt nog steeds motorcross. Kent alles en iedereen en verdiept zich ook in de achtergronden van de “oude glorie”. Leven ze nog, de helden van toen. Wat doen ze nu en lijden ze nog steeds aan hun noppenverslaving.
Geboren uit een gezonde frustratie is hij zich meer en meer gaan verdiepen in de crosswereld. Hij begon dingen te verzamelen en legde contact met “oude”crosshelden uit zijn tijd. Met verschillende van die mannen heeft hij persoonlijk contact en sommigen helpen hem weer aan materialen of informatie.
Met een voorliefde voor Amerika, is hij dan ook begonnen met zijn “Vintage Museum”. Hij wilde als eerste zoveel mogelijk motoren verzamelen welke vroeger in zijn bezit waren geweest, en dan ook nog eens helemaal in de originele staat. Als onderhoudsmonteur kan hij veel zelf en sommige dingen laat hij doen. Spuitwerk van de helmen bijvoorbeeld. “Da’s een vak apart”, aldus Peter. Terug beneden aangekomen schrik ik toch wel even. Een Yamaha YZ490 uit 1982, helemaal heropgebouwd tot nieuwstaat, een “Brad Lackey replica” Suzuki RM 500, inclusief de befaamde “St Pernod” stickers. Een Beta 125 uit 1978, waar hij ooit zelf op begonnen is. Op dit moment is hij werkende aan een Yamaha YZ490 uit 1983, wat een “Carlquist Replica” moet gaan worden. Heel veel accessoires als handschoenen, niergordels, brillen en laarzen sieren de ruimte. Zelfs de revolutionaire Scott laarzen, geheel van kunststof staan er te pronken met bijbehorende originele doos.
Peter speurt. Struint wereldwijd het internet af naar mooie dingen. Hij droomt zichtbaar weg als hij naar de netjes uitgestalde spullen staat te kijken. Ik droom mee. Ik weet niet of het toen allemaal mooier was maar ik vind het wel schitterend dat we die groei mee hebben mogen maken. De veerwegen, kleding, helmen, en pk’s. Motorcross is en blijft een machtige sport.
Peter heeft het niet slecht. Hij heeft indertijd goed voor zichzelf gezorgd en daarom alles netjes op de rit. Alles wat binnen staat is dan ook eigendom en goed verzekerd en beveiligd. Helaas is hij onlangs “medeslachtoffer” geworden van een massaontslag in de alom bekende sigarettenbranche dus is genoodzaakt financieel even pas op de plaats te doen. “Eerst maar eens duidelijkheid en dan weer verder zien”. Hij kijkt er niet triest bij, want zo is hij niet. Altijd de kop omhoog. Alles heeft een reden en is wel weer ergens goed voor. Zo ziet hij het en zo is het misschien uiteindelijk ook wel.
Sinds een tijdje heeft hij contact met Leon Verheij. Leon is ook een oud crosser en heeft het grootste deel van de spullen verzorgd die tentoon gesteld staan in het Mx Museum in Zweden. Leon weet alles te vinden en kent zowat iedereen die ook maar iets met motorcross te maken heeft of heeft gehad. Omdat Leon de passie herkent denkt hij mee met Peter en helpt hem waar hij kan.
Mensen hoeven niet perse hun emotioneel kostbare spullen te verkopen. Tentoongestelde spullen kunnen ook eigendom blijven en ten allen tijde teruggehaald worden, zoals het ook in andere musea werkt.
Het gaat hem dan ook niet om het bezitten, maar wel om het bij elkaar hebben, het totaalbeeld. Er staat bijvoorbeeld een splinternieuwe FOX pomp, helemaal compleet, op de kast. Er was door FOX zelf gemaild of ze het ding voor een “habbekrats” terug konden kopen. Zelf hadden ze er geen meer van en wilden hem graag voor het eigen museum aldaar. Dat feest ging dus niet door. Peter is blij met en ziekelijk zuinig op zijn vergaarde spullen en zal er niet snel afstand van doen. Voor een hele dikke prijs misschien wel, maar dan alleen om weer meer en wellicht mooier materiaal aan te kunnen kopen.
Hij hoopt stiekem een beetje op giften. Niet in geld, maar van mensen waarbij de spulletjes nog in een kist op zolder liggen en die liever “opgebaard” zien liggen bij een crossverslaafde.
Verslaafden moeten eigenlijk geholpen worden, maar deze moeten we beschermen.