Time will come
(Door Olav Heijt)
(Foto: MX Active)
Hij pakt zijn bord spaghetti en schuift aan. Hij is zo ontspannen dat het een beetje op eenzaamheid lijkt. Davy is rustig. Ik ken hem niet anders. Eerder zagen we hem zijn rondes doen. Davy doet zijn werk. Iedere ronde krijgt hij een bordmelding. Een seconde sneller, een seconde langzamer. Over een volle manche training scheelt het nagenoeg niks. Constant. Na drie manches over de Lommelse gaten is het einde werkdag. ‘ Het gaat weer lekker’, zegt hij vriendelijk. De snelheid is er weer en dat geeft vertrouwen. Nog niet voor de volle 100% hersteld, maar ongehaast bouwend aan. Hij neemt de tijd en we kletsen nog wat over zijn crossbestaan. Ook nog even over de komende GP in Kegums. Hij heeft er zin in, dat is duidelijk. We wensen hem veel succes als hij opstaat. ‘ We volgen je’, verzeker ik hem. Hij lacht dankbaar en vertrekt sloffend cool.
Vanmiddag zien we de torpedo aanslag van Zaragoza. Natuurlijk doet die jongen het niet expres, maar ik heb hem wel vervloekt. De pech van Jeffrey lijkt dit jaar voor Davy. Hij zal niet opgeven. Ook zal hij er weer bovenop komen zoals hij dat meerdere malen moest. Soms lijkt het een test om te kijken of ze groot genoeg zijn voor de absolute top. ‘ Als je dit kunt doorstaan mag je verder.’ Jeffrey haalde het en ook Davy gaat er gewoon komen. Nuchtere Hollanders met karakter, een groot hart en een ijzeren wil. Sterkte Davy!