Stick’m up!

Vroeger was ik ‘stickergek’ . De meeste kreeg je wel ergens bij. Bij een filter of ketting zat er vaak eentje gratis in de verpakking meegeseald. Natuurlijk waren die niet bijzonder genoeg. Destijds stonden we bij Vic Jenkins in Belgie met onze neus tegen het raam. DG en JT waren de favorieten. Ze werden in vele kleuren en maten verscheept, samen met nog veel meer ‘crosslekkers’ uit de States. Aangezien ik de stickers nog regelmatig van m’n spatborden afspoot omdat de druk te hoog stond evenals de temperatuur, was mijn vader niet zo kapot van die Amerikaanse handel. Onzin en vooral niet nodig, vond hij. Gasgeven moest ik. Hij had gelijk vind ik nu. Toen niet. Ik haalde een meter folie bij de schilderswinkel en tekende er de contouren van de DG en JT logo’s op. Het ‘racing USA’ was niet te behappen met mijn hobbymesje. Brede schilderstape gebruikte ik als applicatie en plakken maar.

Veel merken van toen zijn er nog steeds. Ook veel nieuwe. Van het merk ‘DG’ hoor ik al lang niks meer. Van ‘JT’ daarintegen onlangs weer wel. Twee weken geleden kreeg ik een privé berichtje van Hans Breemer, zakelijk opererend onder de naam ‘HBMX’. Achteraf een redelijk bekende in de motorcross. Hij houdt zich ook bezig met trainingen. Binnenkort geeft hij zelfs samen met Marc de Reuver twee trainingen in Rutten. Hans bood me heel spontaan een crosspak aan tegen gereduceerde prijs. Samen met zijn vriendin Kristi is hij al een tijdje bezig JT in Nederland en Belgie nieuw leven in te blazen. Hij zette een site op www.hbmx.nl waar de diverse ‘cross accessoires’ te bewonderen zijn. Er is intussen veel veranderd, zo ook het logo. Misschien jammer maar alles en iedereen gaat met zijn of haar tijd mee. Het crossminnende stel bood mij en mijn zwager Jan aan mee te eten tijdens de GP van Valkenswaard. Heerlijk gegeten, gedronken en ervaringen gedeeld. Leuke mensen, lieve luitjes. Herkenning in de liefde voor de, voor mij, mooiste sport die er bestaat.