De eerste Raivo

‘Ik moet nog even mee voor een proefrit maar Anja is binnen hoor’ zegt hij terwijl ik een stevige hand van hem krijg. Ik hou niet van mannen maar hij ziet er goed uit. Jong ook, toch zeker als ik hoor wat zijn leeftijd is. Joep Dankers is een drukbezet mens. Zijn autohandel wisselt hij af met de zorg voor de diverse panden die in de verhuur staan. ‘Gelukkig heb ik goede huismeesters’, zegt hij blij.

Anja heeft de koffie klaar staan. De appelflap sla ik niet af, ook al heb ik het idee dat ik het exemplaar van Joep of Anja naar binnen aan het werken ben. Gegeven is gegeven tenslotte. Het is een druk gezin. Raivo’s zus Rachel loopt heen en weer en stelt zich netjes voor. Ook een sportieve telg van de familie Dankers. Na haar afronding op het CIOS nog volop aan het ‘nastuderen’. Ze legt een goede basis maar weet toch nog niet echt wat haar einddoel zal zijn. Met een megagrote tas op haar rug neemt ze al weer snel afscheid en vertrekt naar de voetbaltraining. Ze zijn het drukke leven inmiddels wel gewend.

‘Hij vindt er toch niks aan’
Ondanks Raivo redelijk laat op een motor stapte (7) is het toch allemaal heel snel gegaan. Zijn eerste PW was alles behalve zijn vriend. Geen interesse dus. Na wat spelerij op een PW met zijspan, waar hij in het ‘bakkie’ stond, werd er een 50cc tje aangeschaft. Anja vond het in eerste instantie zonde van het geld. ‘Hij vindt er toch niks aan’, probeerde ze nog maar door Joeps crossverleden in zowel de solo als de zijspancross probeerde hij het toch nog een keer. Deze keer was er meer interesse en Raivo was los. Toen hij eenmaal kampioen werd stopte het niet meer. Praktisch overal waar hij meedeed ging hij met de grootste beker naar huis. Joep en Anja kregen al snel in de gaten dat ze meer op de wereld hadden gezet dan een leuke hobbycrosser. Natuurlijk weet je op zo’n moment helemaal niet waar zoiets zal eindigen.

Een goede leerling
Nog voor ze echte plannen moesten gaan maken voor de crosstoekomst van de kleine Raivo werd er door HSF aan de deur geklopt. De ontdekking was gedaan en onderhandelingen volgden. ‘Het gaat allemaal zo snel dan, dat je bijna niet beseft wat er gebeurt’, aldus een nog steeds verwonderde Anja. De combinatie met school werd gemaakt via een lootschool, de school waar ook Davy Pootjes zijn opleiding afwerkt. Raivo is een goede leerling en leert ondanks zijn lichte a.d.h.d. ‘stoornis’ toch vrij makkelijk. Vorig jaar nog kreeg hij er medicijnen voor, maar daar zijn ze vanaf gestapt. Het kost soms wat moeite maar het gaat goed. ‘We weten wat we aan hem hebben en hij aan ons. Dat geeft toch een bepaalde rust in de hectiek en dat is uiteindelijk het belangrijkste’. Raivo heeft een strak levensschema. Er moet natuurlijk veel getraind worden. Zoveel mogelijk met de motor en eens per week krijgt hij balanstraining in de sportschool. Fitness is voor later ‘alshijgrootis’. De conditie is eigenlijk altijd wel op peil. Dat is ook te meten aan zijn rondetijden. Zijn laatste ronde is vaak even snel als de ronden in het begin, soms sneller nog. Dat wil zeggen dat hij zijn energie goed weet te verdelen over de gehele wedstrijd. Zeker niet onbelangrijk.

Alles is strikt
HSF is blij met Raivo en andersom. Er wordt goed voor hem gezorgd. Het team staat helemaal op zichzelf en dat houden ze graag zo. Invloeden van buitenaf worden niet toegelaten. De sponsorgroep is select en volgen gewillig de door HSF gestelde regels. Alles is strikt. Kleding, helmen en laarzen worden volgens de voorschriften gebruikt en behandeld. Er bestaat zelf een draaiboek voor het hele komende seizoen. Iedereen binnen het team weet precies waar hij of zij aan toe is. Middels een logboek wordt bijgehouden wat, waar wanneer en hoelang. Als je er over nadenkt is het schitterend opgelost allemaal. Geen discussies, geen gezeur, geen problemen. Er is ook geen tijd voor gezeur binnen HSF. Er zijn bedrijven te runnen en tijd is schaars tegenwoordig.

‘Blijven zitten is ook een kunst’
‘Volgend jaar rijdt Raivo weer in het vertrouwde blauw/wit en daar zijn we blij mee’, zegt Joep tevreden. Natuurlijk hangt alles af van de progressie. Hij zal wel moeten blijven scoren, maar dat is in een ander team niet anders. Er zijn verwachtingen maar daar zijn Joep en Anja heel voorzichtig mee. Een top 20 plaats in de EK competitie zou wel haalbaar moeten zijn volgens Joep. ‘Top 20??’, schrikt Anja op. De meningen zijn verdeeld maar je kunt en mag ook nergens op vooruitlopen. ‘Als hij deze trend door zou kunnen zetten zijn we voorlopig nog niet klaar met hem, da’s wel duidelijk’. Gelukkig zit Raivo in een goede flow. Hij is zeker en dat zie je terug in zijn rijden en uitslagen. Natuurlijk zijn er meer snelle jongens maar zijn constante rijden en scoren maakten hem een dubbelkampioen. ‘Blijven zitten is ook een kunst’.

Gewoon een jongen van 14
Raivo heeft intussen ruzie met zijn telefoon gekregen. Door de val op de douchevloer was het dingetje dermate geschrokken dat hij weigerde beeld te geven. Zoals bij alle jongeren breekt dan de paniek uit. Geen telefoon, geen leven. Daarin is Raivo gewoon een jongen van 14, net als een ander. Hij rust niet voor hij een oude telefoon heeft gevonden om in ieder geval de volgende dag door te komen. Op zich niet vreemd als je weet dat het merendeel van de jeugd de telefoon ook voor zijn of haar school gebruikt. Het huiswerk wordt er in opgeslagen en ook de behaalde punten staan netjes in een lijst online. Raivo is behalve een Europees en Wereldkampioen ook gewoon een kind als alle anderen. Gamen mag, maar tot negen uur en na het huiswerk. Zoals alle jongelingen dient hier ook voor Raivo een strakke referentie aangegeven te worden. Alles mag maar op z’n tijd en met beperking. Ook hij laat tot Joeps ergernis de deuren openstaan en ruimt zoals een kind betaamt zijn rommel niet op.

Supercross in Zuidbroek
De voorbereidingen voor 2016 zijn in volle gang. Vandaag waren ze in Lommel om een zware training af te werken. ‘Geen ideale baan op dit moment omdat hij erg moet wennen aan de iets zwaardere en grotere 125. Helaas waren de banen in de buurt gesloten vanwege de nattigheid. Raivo vertoonde enige tegenstand maar eenmaal op de baan hoor je hem niet meer.

Nog één keer rijdt Raivo op zijn vertrouwde 85. Een jaarlijkse traditie is de Supercross in Zuidbroek. ‘Het is niet eens dat we gek zijn van supercrossen, maar dat loopt al een paar jaar’. Op een gezellige manier sluiten we daar het 85 tijdperk af. Als alles normaal verloopt gaan we nog veel horen van het blonde manneke uit Heesch. Geen tweede Herlings of Pootjes, gewoon de eerste Raivo.