Ongeneeslijk

Als ik hem niet al had zien staan op de dijk bij MC Rilland had ik hem in de baan waarschijnlijk toch herkend. Zijn onmiskenbare stijl had ik er zo tussenuit gehaald. We hebben vroeger even samen gereden. Terwijl hij doorgroeide bleef ik steken. Ergens in Vlissingen. Die verdomde knie. Veel later, in de hoogste klasse van de MON stagneerde de groei van Roger en hield ook hij voor gezien. Het waren mooie tijden. Hard werken, crossen en veelvuldig op stap. Terwijl we onze stoere tijden nog eens doornemen kijk ik hem aan. In tegenstelling tot mezelf is hij geen gram zwaarder geworden. Onder zijn grijze lokken vertellen rimpels zijn levensverhaal. ‘20 jaar ben ik het crossen kwijt geweest. Echt helemaal niet naar omgekeken.’ Pas toen zijn zoon een crosser kocht ging het bij hem ook weer borrelen. Roger van Dijkhorst. Een typisch voorbeeld van ‘MxInfected’. Je raakt het nooit echt kwijt. Het virus wint altijd. Vroeg of laat steekt het de kop weer op. Een ‘back up’ die je je hele leven met je meedraagt. Wat er ook gebeurt in je leven, je kunt altijd terugpakken op iets moois en waardevols. De conditie is nul, maar verleren doe je het niet. Nooit…

(Foto: More Heijt –  MHMXpics.nl)