Niet zomaar een dag

‘Spek met eieren, dat vind je toch zo lekker?’ , vraagt ze. Ze is lief en bovengemiddeld zorgzaam. Ze hebben op me gewacht zelfs. In combinatie met vers gezette koffie het beste ontbijt ooit. Allemaal blij elkaar weer te zien. Altijd weer even geleden, maar afstand doet dat met mensen. Zij blijft bij de camper als we de baan verkennen. Als toeschouwer is het fijn eens rust te hebben. Hij leest me de baan voor. Hij heeft mijn aandacht. Volledig. Terug bij de camper begint het ritueel. Een strak schema van tanken, bril schoonmaken, helm drogen en voeding. Ondanks het geen GP rijder is doet hij ten allen tijde alles volgens het ‘grote crossboek’. Pasta voor de wedstrijd is er een van. Naar de fuik loopt ze mee. Helm en handschoenen dragend wandelt ze naast hem. Met een verhoogde hartslag geeft ze hem een kus. ‘Succes lieverd en doe voorzichtig’. Veteranen moeten niet perse, maar willen nog zo graag. Ook voor de start zijn ritueel. Ik sta met zijn vrouw recht tegenover hem in de eerste bocht. Hij zoekt en vindt ons. Hand omhoog. ‘Hij zoekt me altijd even op voor de start’, zegt ze met verliefde blik. Eerst naar het hek zijn plaats vrijmaken, dan anderhalve meter terug.

Van de tien starts heeft hij zeker negen keer de ‘holeshot’. Dat kun je bijna niet leren. Hij heeft dat gewoon. Ook deze keer weer. Ik zie het al in de eerste twee meters. ‘Ja!’, roepen we in koor. ‘Yess!’. Hij rijdt voor het grootste deel op ervaring. Met zijn 58 jaar een officiële veteraan. Begonnen toen hij een jaar of twaalf was, nooit gestopt. Goed en vooral mooi gereden, altijd. Nu terend op zijn ervaring rijdt hij nog iedere week, met het plezier van toen. Na Reusel vorige maand wint hij ook hier totaal met nu nog eens twee holeshot awards in zijn zak. Respect. Veteranen brengen geen gevaar. Ze weten nog heel goed waar ze ooit waren en hoe ze toen dachten. Vroeger, dromend van het grote werk een prachtige en leerzame tijd volgereden. Een basis gelegd voor de rest van hun leven. Jan van Maldegem is een van die mannen. ‘Zij’, is mijn zus Karin die al een dikke 30 jaar achter, naast en soms een beetje voor hem staat. Een mooi team en prachtig stel. Een prachtige dag met mooie wedstrijden, leuke gesprekken en vooral veel liefde. Liefde voor de sport en nog meer voor elkaar…

(Foto met dank aan renemxpics.nl)