Mr. Motorcross (Gerry Franken)
Ik heb een superjeugd gehad van m’n ouders en daar ben ik ze nog steeds dankbaar voor. Heb een aantal jaren mogen crossen en heb daar heel veel plezier aan beleefd. Het moet mijn vader een berg geld hebben gekost, al die jaren maar ook hij had er zijn plezier aan, dat weet ik zeker.
Ieder jaar kreeg ik een nieuwe motor en die kwamen altijd van Franken Motors uit Zegge. Gerry Franken heeft zelf zijn hele leven gecrossd en zeker niet onverdienstelijk. Gerry is een harde werker. Dat besefte ik vroeger natuurlijk niet maar dat ben ik later wel gaan zien, zoals wel meer dingen die spelen in het leven. Gerry was en is in mijn ogen Mr Motorcross. “De man” in de regio een was er dan ook altijd voor je. Gerry praat, denkt en doet motocross. Hij heeft alles en weet alles. Dat klinkt overdreven, maar vraag hem iets en hij geeft zonder nadenken antwoord. Ook weet hij precies wat hij in voorraad heeft. Hij kent alle modellen uit zijn hoofd, legt ieder blok open en als hij iets niet heeft maakt hij het gewoon zelf.
Ongekende toewijding voor zijn klanten die automatisch vrienden worden door het respect dat hij afdwingt. Ik weet nog dat hij, ondanks dat hij zelf moest rijden de volgende dag, hij de nacht doorwerkte om mijn motor in orde te maken. Hij behandelde ons en iedereen als Grand Prix rijders. Wij moesten rijden, dat was zijn belang. De volgende ochtend trok hij dan , volgens mij willekeurig, een motor uit de loods. Hij verschoonde het filter en reed hem in zijn, voor ons vertrouwde, wit blauwe mercedes bus. Als Gerry op de cross was kwam het goed. Hij was in staat om in het rennerskwartier je blok even open te trekken. Hij kon dat ook. Zijn werkplaats ligt vol, heel vol, en dat is nooit anders geweest. Met een blinddoek zet hij je blokkie moeiteloos in elkaar, en ja, met je eigen onderdelen.
Gerry werkt volgens mij nog steeds hard en slaapt nog steeds weinig maar dat heeft ie nodig denk ik. Als je hem een weekend meeneemt naar Centerparcs wordt ie gek, daar ben ik zeker van.
Een paar weken terug was ik er even met een vraag over voorvorkkeerringen en ik was weer verbaasd over zijn parate kennis. Eigenlijk zou hij teambaas moeten en kunnen zijn van een gerespecteerd en toonaangevend Motocrossteam. Dat zou hij kunnen en verdienen, maar ik weet bijna zeker dat hij het af zou wijzen.
Dat is Gerry ook niet. Gerry is een gezonde, ‘levende legende’ die we met z’n allen onbewust nog steeds eren.
Gerry, misschien een beetje laat, maar bedankt. Bedankt voor de mooie jaren!
mooi verhaal Olav!