Mill in de zon

Mijn twijfel om te gaan wordt door de felle ochtendzon weggevaagd. Het is niet bij de deur, maar altijd weer de moeite waard. Ik moet weer even wennen aan het begin van een nieuw seizoen. Normaal last koning winter wel een dikke pauze in, maar daar is weertechnisch weinig behoefte aan geweest. De gezelligheid in de auto leidt me dermate af dat we voor mijn gevoel ineens voor de poort staan bij MSC Mill. Eigenlijk iets te laat, maar voor het spektakel weer net op tijd. Ik word hier en daar vreemd aangekeken, wat gelukkig meer te maken heeft met mijn korte mouwen dan de rest van mijn uiterlijke verschijning. Gelukkig. De zon moet je afdwingen. Het is ook weer wennen aan de veranderingen. Opgeschoten rijders opgeschoven, al dan niet vrijwillig. De verhouding is soms op het randje. Gecompenseerd door aangepaste vering hijsen ze hun motor over de diepe en lange gaten. Balans is alles.

Vermoedelijke winnaars

Mensen zijn anders als de zon schijnt. Moedige Mack is vriendelijk en beleefd. Altijd. Stoere Shana zwaait van de overkant. Over moedig gesproken. Ondanks de loeizware baan wordt en hard gereden. Raivo laat zien wat de plannen zijn na zijn ‘wenseizoen’. Totale controle. Vermoedelijke winnaars Jeffrey en Lars  kampen met pech, waardoor er nieuwe perspectieven geopend worden. Freek doet zijn werk. De Wulf lijkt vleugels te hebben terwijl Filip “zandles’ krijgt van Micha die een megazware sectie doodleuk ‘trippelt’. Een hamburger bestellen lukt me niet. Een wat oudere dame heeft het erg druk met het poetsen van haar tentje terwijl een man naast haar me onduidelijk aankijkt. Met het geld al in mijn hand blijf ik nog even staan, maar genegeerd worden op een kleine meter afstand is erg ongemakkelijk. Frikandellen zijn gelukkig ook best lekker. Met curry.

Handje vol mayo

Een kleine fan van een iets groter kampioentje graait in de frietzak van haar moeder. Met haar handje vol mayo haalt ze wat haar uit haar gezicht. Over een paar jaar zal ze selfies maken. Hoogstwaarschijnlijk arm in arm met Lotte en haar kampioensbeker. Als we het terrein aflopen komen we Kees van den Boomen nog tegen. Een vertrouwde verschijning en een genot voor het oor. Altijd en overal. Wederzijds respect blijkt uit de sticker op zijn map. Met de zon in mijn gezicht loop ik nagenietend naar de auto. Het wordt weer mooi…