Mike Kras, reloading

Veel opnieuw beginnende veteranen zullen het erkennen; ‘crossen verleer je nooit’. Het klopt ook, alleen de conditie laat vaak te wensen over. Wat het hoofd nog weet en denkt te kunnen, ziet het lichaam vaak niet     meer zitten.

Ook al gaat het weer meer dan lekker, hij is nog lang niet de Mike van voor zijn fatale crash in 2014. Hij zal dat, naar eigen zeggen, ook niet meer bereiken, maar gek genoeg is dat ook helemaal zijn doel niet. ‘Het rijden gaat ook helemaal niet zoals het zou moeten en vroeger ging. Het gebeurt regelmatig dat ik mijn evenwicht kwijt ben waardoor ik makkelijk een spoortje mis. Soms kom ik ergens terecht waar ik net voor of achterlangs wilde’. Dit zou te voorkomen zijn, maar dan moet hij 24/7 bezig zijn met alleen maar de cross en zeker een keer of vier per week op de motor moeten zitten. ‘En dat is nu net wat ik niet meer kan’.

‘Mijn sokken aantrekken kan ik alleen als ik zit’
Lichamelijk gaat het redelijk met Mike. Het was echt de beste beslissing indertijd om zijn actieve topsport carrière te beëindigen. Zijn tegenwerkende rug dwong hem daartoe. ‘Ik heb er gewoon te veel last van’. Na een dag van hard werken of na een training op niveau ondervindt hij erg veel hinder van zijn blessure. Iets oppakken of bijvoorbeeld simpelweg uit een auto stappen kost hem moeite. ‘ Mijn sokken aantrekken kan ik alleen als ik zit, om maar een idee te geven’. Aan deze en nog wel zo’n 50 andere kleine dingen merkt Mike dat hij niet meer de ‘oude’ is. ‘ Tijdens het rijden zoek ik bewust naar andere lijnen. Makkelijkere om mijn rug zoveel mogelijk te ontzien’.

Wie betaalt de reis en waar slapen we
Buiten het feit dat het lichaam van Mike geen honderd procent meer is, zit er natuurlijk ook een groot verschil tussen een professionele rijder en eentje die 40 uur in de week aan het werk is om in zijn onderhoud te kunnen voorzien. Bijvoorbeeld zo’n EK weekend lijkt voor menigeen het mooiste wat er bestaat. Voor Mike rijzen er verschillende vragen. De moeilijke 30 minuten tussen het vallen van het hek en de finish zijn erg belangrijk maar eigenlijk het gemakkelijkst. Over het crossen zelf maakt hij zich geen zorgen. ‘Dat snap ik inmiddels wel’. Het gaat hem meer om alles er omheen. ‘Hoe komen we op plaats van bestemming. Wie betaalt de reis en waar slapen we. Wat eten we en waar eten we? Hebben we een koelkast waar we wat in kunnen bewaren of kan ik ergens eten klaarmaken? Wie maakt tussen de manches mijn motor schoon en is er een monteur aanwezig? Kan ik überhaupt vrij krijgen op mijn werk. De dag na een EK zou ik lichamelijk tijd nodig hebben om te herstellen, maar moet toch gewoon om half 7 aantreden’. Het zijn de dingen die alle rijders tegenkomen die op het hogere niveau terechtkomen. ‘In mijn goede tijd hoefde ik alleen te zorgen dat ik op tijd in de fuik was om mijn motor aan te pakken. Al het overige werd gewoon geregeld. Geen zorgen dus’. Op die manier zijn er voor een rijder weinig tot geen onzekerheden en kan de focus volledig op dat half uur crossen gericht worden.

‘Haar weekenden geeft ze aan mij en dat vind ik erg bijzonder’
Mike woont inmiddels gelukkig samen met zijn lieftallige vriendin Indya Dingemans. ‘ Ik heb de mazzel dat ze uit een echte crossfamilie komt want zij en onze relatie krijgen 110% voorrang’. Ze is onwaarschijnlijk fanatiek en ondersteunt Mike waar ze kan. Mike heeft diep respect voor haar tomeloze doorzettingsvermogen. Bijzonder vindt hij het. Ik zie in zijn ogen dat hij het meent. Naast het huishouden werkt ze ook nog eens 10 tot 12 uur per dag in haar eigenhandig opgebouwde en goedlopende schoonheidssalon in het Nederlandse deel van Putte. ‘Haar weekenden geeft ze aan mij en dat vind ik erg bijzonder. Zonder haar zou ik het echt niet kunnen doen zoals ik, of beter gezegd wij, het nu doen’. Hij waardeert en geniet. De cross en zijn vrouw. Zijn hele wereld. ‘Ze verzorgt me.’ Ze zorgt dat hij goed en op tijd eet. Ook dat hij rust. Zijn spullen liggen netjes klaar en ze helpt hem zelfs met de keuze van zijn outfit. Zo ver gaat ze. De druk die er altijd was is weg en dat geeft rust. Veel rust. Dat maakt het crossen weer leuk en kunnen ze er samen veel meer van genieten dan vroeger het geval was. ‘We zijn dankbaar en vinden het geweldig nog een jaar als dit mee te mogen maken’.

Financiële onzekerheid
Plannen voor volgend jaar zijn er niet. Wat het crossen betreft leven ze met het moment. In een full time omgeving denkt hij nog wel met de top van Nederland mee te kunnen, maar dat is niet aan de orde. ‘De maanden training zou ik nog wel aandurven. De financiële onzekerheid niet. Ik en ook Indya hebben daar geen zin meer in’. Het crossen is nu duidelijk en echt voor het plezier en dat houdt hij graag zo. Gek genoeg voelt Mike zich mentaal sterker dan ooit tevoren. Hij wijt het voornamelijk aan de weggevallen druk die er op zijn schouders rustte. Een wedstrijd win je tenslotte met je hoofd, niet met alleen maar gas geven. Ikzelf vind het een lust hem op zijn tweetakt rond te zien gaan. Zo makkelijk. Mr. Smooth. Plannen voor een viertakt zijn er ook zeker niet. Roy Nilessen, vorig jaar nog eigenaar van Mx Shop Venray, trok Mike vorig jaar naar zich toe. Louis van de Ven, aldaar werkzaam, staat bekend om het tunen van de ‘jankers’. Roy wilde graag dat Mike zou blijven ‘tweetakten’, om op die manier bepaalde dingen te kunnen testen en vervolgens van daaruit ook prachtige reclame te kunnen maken voor zijn zaak.

Of dat in 2017 zo gaat blijven is nog niet bekend. ‘Dat is nog heel ver weg en ben daar ook helemaal nog niet mee bezig. Ik mag wel zeggen dat er al een paar keer geïnteresseerden contact hebben gezocht. Dat doet me echt veel deugd, vooral het besef dat er nog steeds mensen zijn die me graag zien rijden. Die waardering, alleen daarvoor zou je al blijven doen’.

Motorcross. Wat is er nou mooier?

(Foto’s met dank aan Danny Relouw)