KTM dag groeit in de zon

Onze vroege rit door de mist maakt me een beetje ‘weeronzeker’. Ze hadden het toch gezegd? Naarmate we Veldhoven naderen trekt de hemel open en komt het lauwe zonnetje er al een beetje door. We sluiten aan in de lange rij bussen en aanhangwagens met cross en enduromotoren. Ik heb een hekel aan files, maar deze is niet erg. Om de tijd te doden maak ik een foto van de achterkant van Kenny Buermans bus die voor ons rijdt en verstuur hem privé naar Kenny die ik Facebookvriend mag noemen. Smily en duimpje terug. Leuk.

‘Alles onder controle’
Het gaat vlot en al snel rijden we het rennerskwartier op. Een groot deel ervan is verhard omdat deze op de kartbaan is aangelegd. Endurorijders uit allerlei verschillende landen lopen en rijden druk heen en weer om in te schrijven voor een prachtige rit door de bosrijke omgeving. Bij de ingang loop ik een , ondanks de grote drukte, relaxte Eddy Lemmens tegen het lijf. ‘Het gaat goed met Eddy en heeft alles onder controle’, aldus Mr. KTM. Het is ook al de 21e keer dat hij dit doet. Inmiddels flink door de noppenwol geverfd doet hij zijn ding. Een mooi ding. We zijn ruim op tijd , maar velen met ons hadden dezelfde plannen. Het terrein stroomt vol. Het valt me op dat het een ander publiek is als op een ‘gewone’ crosswedstrijd. Hele gezinnen met kinderwagens en buggy’s wandelen voorbij. Een uitje voor iedereen. Voor elk wat wils, en dat is precies wat Eddy wilde. Een evenement waar echt iedereen zijn of haar plezier kan vinden.

‘Fearless’ Danny oogt koel
Aan alles en iedereen is gedacht. ‘De jeugd heeft de toekomst’, staat hier hoog in het vaandel. Springkussens en een ‘crossbaantje’ voor de allerkleinsten met houten KTM (motor) fietsjes. We lopen nieuwgierig eerst even naar de crossbaan om te kijken hoe het er allemaal bijligt. De baan ‘ligt er perfect in’, en een ‘shovelspecialist’ is druk doende een modderbak te creëren. Een nieuw item is de drekbakrace voor buggy’s. Dikke buggy’s. Kees, ‘den omroeper’ van den Boomen is er ook al vroeg bij. Op zijn beruchte ‘No Fear Energy’ klompen geeft hij zoals altijd duidelijk weer wat er ons allemaal te wachten staat vandaag. Dat belooft wat. We spotten wat VIC’s (Very Important Crossers) en ook zijn er wat , voor ons, regionale toppers aanwezig. Al snel en zeer welkom scoren we een bakkie koffie bij de fam. Van den Bosse. Zoontje Danny (a.k.a. de Crosser) rijdt met zijn 65 kleine wielen tussen het grote geweld mee. ‘Fearless’ Danny oogt koel. Altijd. Het gaat altijd goed met kleine Danny, en zou het anders zijn, dan nog.

‘Het had voor mij wel wat langer mogen duren’
De hele ‘minitop’ blijkt aanwezig, tot en met de Europees en wereldkampioen Raivo Dankers toe. Er is een zogenaamde brommerklasse aanwezig wat in mijn ogen eigenlijk helemaal geen brommers zijn. Volwaardige 125 frames met daarin een 50 cc blok verwerkt. Mooi gedaan. Net origineel. Er wordt gestreden alsof er een kampioenschap op het spel staat. Tussen het geweld van de 85 cc toppers rijden twee moedige 65cc coureurtjes mee. Ze doen zeker niet onder voor veel van de middelgrote mannen. Danny van den Bosse en Ivano van Erp rijden er niet alleen tussen maar doen zeker mee. Geweldig mooi. Nog een opvaller van formaat is Stefan Hage die bij de startbewijshouders een hele sterke indruk achter laat. Na zijn blessure zit hij conditioneel weer behoorlijk op peil. ‘Het had voor mij wel wat langer mogen duren’, zegt hij fris terwijl hij zijn helm afdoet. Ik sta even te kijken bij Hans Vogels die mij behoorlijk verraste . Ik kende hem helemaal niet zo goed maar weet wel dat hij in de enduro wereld ‘de man’ is. Ondanks dat enduroritten en zeker Parijs Dakar ook geweldige evenementen zijn denk ik toch, ‘kom lekker crossen joh’.

‘Born to be on the bike’
Er wordt in een strak tijdsschema een goedgevuld programma afgewerkt. Vier ‘verlegen’ mannen uit Tsjechië verzorgen een van de ‘steile wand’ afgeleide stunt act. In een stalen kooi rijden ze achter elkaar aan en tegen elkaar in. Op het laatst met vieren tegelijk. Precisie en timing. Ze verdienen de aandacht en applaus dubbel en dwars. Zuinig op zijn en in stand houden denk ik dan. Van eigen bodem is de ‘Trialacrobaat’, Alex van den Broek maar weer eens opgeroepen. Ik zag hem al een paar keer eerder optreden en het rare is dat het eigenlijk heel gewoon gaat lijken wat hij doet. Hij doet het voor de kijkers zo makkelijk lijken. Een gevoel dat ik ook krijg als ik naar Jeffrey Herlings sta te kijken. Ik let nog eens goed op zijn handen, vingers, balans en de volledige rust die van zijn gezicht afstraalt. Eén met zijn motor, ‘Born to be on the bike’. Terwijl ik sta te genieten van het zonnetje in mijn gezicht stuitert m’n dochtertje van het springkussen. ‘Niks aan de hand hoor pap’. Het hoort er allemaal bij.

‘Het brute geweld’
Kwijlend loop ik langs de, voor mijn gevoel, ondergewaardeerde Xbow van KTM. ‘Ik zou het wel weten’. Weer terug bij het circuit staan er drie ‘Bigblocks op 500 kilo rubber te pruttelen met een hele grote P. Het overgewaaide ‘Mudracen’ is al een begrip aan het worden, boven in ons land blijkbaar. De aangelegde modderbak wordt verslonden door het brute geweld van de Buggy’s. Een welkome aanvulling op het diverse programma van vandaag. Aansluitend staan er een aantal, met ‘gastbijrijders’ gevulde, ‘woestijnbuggy’s’ die een ‘demorace’ verzorgen. Er wordt gesprongen en gedrift. ‘Wil ik ook’, denk ik bij mezelf. Als er maar benzine in moet, dan is het goed. Achterin het circuit worden demo’s gegeven met dikke quads terwijl de nieuwe modellen van KTM aan de tand worden gevoeld.

Leuke gesprekken met mooie mensen
Een virtuele ‘Facebookvriendin’ roept me terwijl ik wat door het rennerspark slenter. ‘Heb je al een bandje gevonden?’. Het is de moeder van Kay de Wolf die mijn dikke hoofd herkent. Een paar weken geleden stuurde ze me een bericht dat ze nog een achterbandje voor mijn zoontjes 85 hadden liggen. ‘We hebben hem bij hoor, neem maar mee’. Altijd moeite met mijn houding neem ik de band aan. ‘Gewoon een nieuwe’ zegt mijn zoontje verwonderd en blij. Ik heb leuke gesprekken met mooie mensen. Het ideale moment voor mij om ‘columndates’ vast te leggen natuurlijk. Raivo Dankers, Kay de Wolf, Raf Meuwissen, en zelfs Thom Piels (monteur en vriend van Davy Pootjes) werken mee aan de verwezenlijking mijn droom. Davy laat me zijn litteken zien. Hij zou het liefst van de week al het zand induiken om vervolgens in Mill te knallen maar heeft (nog) geen groen licht. Spannend, ook voor ons. Ook goed nieuws van het Bogers front, of meer de achterban. Niet Brian maar zusje Naomi heeft goed nieuws. Haar opgelopen knieblessure is zo goed als genezen waardoor ze haar voetbalcarrière door kan zetten. ‘Ik ben weer aan het trainen’, aldus een blije Naomi.

Al met al weer een dag van formaat. We nemen afscheid van Eddy en ik complimenteer hem met zijn prestatie. Eddy groeit. De KTM dag groeit en ik zal het meemaken. Onderweg slinger ik ‘m bij de ‘gele M’ nog even van de weg af om de dag voor mijn kinderen volwaardig af te sluiten. Volgend jaar weer, hoe dan ook…

Foto’s: John Oostvogels (Moto X Pics)