Kers op de crosstaart

Kees zwaait naar me vanaf de hoge bus vanwaar hij de dag verslaat. Ik ken hem niet persoonlijk maar we hebben wel al een paar keer ‘virtueel’ contact gehad. Ik denk dat hij me bewust, maar zeer tactisch, ontwijkt. Hij weet wat er dan gebeurt en dat wil hij niet. Kees doet wat hij doet met veel liefde voor de sport. Iets wat niemand van de daken hoeft te schreeuwen wat hem betreft. ‘Ik ben maar een gewone vrachtwagenchauffeur met een geweldige hobby’, zo typte hij eerder. Ik zoek het op. Als ik hem door het tunneltje zie komen zorg ik dat hem ‘toevallig’ tegenkom. Ik geef hem een hand en probeer nog eens een ‘columndate’ af te dwingen. ‘Ik ben niet zo van de interviews’ zegt hij bescheiden. Ik stel hem gerust. Ik ben namelijk geen interviewer. Ik praat daarentegen wel graag met mensen, puur uit interesse. Kees blijft staan. Praten gaat hem over het algemeen goed af dus ik waag m’n kans en stel een vraag. Kees crosste vroeger zelf. Zodoende was hij praktisch ieder weekend te vinden bij MC de Wielewaal in Reusel. Op een, achteraf, mooie dag belt een ingehuurde ‘speaker’ af voor de wedstrijd van het weekend. In een vlaag van lichte paniek wordt geopperd dat Kees dat ook wel zou kunnen. Met grote twijfel begint hij er aan en wonderwel slaagt zijn missie volkomen. Vervolgens is er nooit meer een externe ‘speaker’ ingehuurd. Kees leerde de rijders kennen en praatte het geheel op een manier aan elkaar, zoals je eigenlijk nergens hoort. Kees doet altijd een ‘beetje extra’. Tussendoor geeft hij, al dan niet relevante, informatie over de rijders of mensen die hij ziet lopen vanuit zijn ‘toren’. Af en toe gooit hij er ook nog een beetje ‘stand up comedianterie’ tegenaan. Het maakt de wedstrijd. De dag eigenlijk wel. Kees groeide en werd voor steeds grotere wedstrijden gevraagd. Op de ONK’s is hij inmiddels het vertrouwde, niet meer weg te denken, middelpunt. ‘Zonder Kees gaat het niet door’, hoorde ik laatst iemand zeggen. Het zal wel doorgaan, maar het is een onderdeel dat je zal missen op zo’n dag. Op een druilerige dag is Kees de zon. Hij praat je er doorheen en brengt een lach op je gezicht, al heb je het koud en ben je zeiknat van de regen. Kees is, wellicht een beetje onbewust, nu al een legende. Natuurlijk zijn er meer goede en professionele speakers te vinden. Kees is en blijft de ‘vreemde eend.’ De man die iedereen kent en menig crosser tot zijn vriend mag rekenen. De man met respect voor iedereen. De man die geniet van de sport en dat uitdraagt als een profeet.

Kees, de kers op de crosstaart. De man…