Hard van Goud

Ik rijd het grotendeels verlaten industrieterrein op. Dikke wagens en onmiskenbare crossbussen sieren het parkeerterrein van de plaatselijke kartvereniging.

Gino

Crossers, aanhang en alles wat erbij hoort heeft zich verzameld in het episch centrum waar Gino Maes, het organiserende hart van het spektakel, ons enthousiast verwelkomt. ´Zo leuk dat jullie gekomen zijn´. Gino straalt, hij meent het. Niet lang geleden was Gino te gast in het ´tehuis´, waar kinderen met een beperking wonen. Ze worden er verzorgd en onderwezen, met hart en ziel. Schrijnend dan weer, beseffend dat het jouw eigen kind had kunnen zijn. ´Ik heb er mensen gesproken en kinderen ontmoet. Ik heb er gehuild´. Begrijp me niet verkeerd. Ze hebben het zeker niet slecht, maar toch deed het me pijn´. Gino is een gevoelsmens. Een snelle, goed verzorgde verschijning, afgemonteerd met een goed en medelevend hart. Zijn bereik, in vooral de crosswereld, is groot. Hij mag daar trots op zijn omdat hij de cross sport al veel goeds heeft gebracht. Inzet voor alles wat de sport verheerlijken kan en natuurlijk zijn onnavolgbare fototechnieken. Een van de groten. De link was snel gelegd. Plannen maakte hij ´s nachts, wakkerliggend van hetgeen hij gezien had. Na een eerste editie, vorig jaar, wilde hij het beter en groter aanpakken. Een oproep aan ´het volk´, bleek genoeg om uit alle windstreken welwillende hulp te verzamelen. Hulp in handen maar zeker ook spullen. De medewerking van het kartcentrum kwam evenzo recht uit het hart.

Stoer volk met veel gevoel

Crossers ogen stoer. Of het nu mannen of vrouwen zijn, het karakter druipt er van af. Doorzetters in alles. Tot het bot. Crossers voetballen zelden, tennissen praktisch nooit en zul je ook weinig op een golfbaan aantreffen. Crossers hebben de aktie nodig. Graag iets met verbrande benzine en toch zeker sneller dan een fiets. Fietsers hebben een ijzeren wil. Hoe doelloos lijkt het. Blik op oneindig, met nog zo´n lange weg te gaan. Iedere dag weer met pijn in de benen. Horizon verleggen en denken aan iets geels. Ooit. Karakter gaat samen met een goed hart, en daar vond Gino de match. Massaal kwamen de inschrijvingen binnen en al snel moest er een avond bij. ´Hoe meer hoe liever´, aldus een overdonderde Gino. Blinkende fel gekleurde helmen doen me denken aan een indoor cross. Fonkelend in de spots van de grote karthal. De coureurs zijn gespannen en fel. Dat karten een heel andere bezigheid is blijkt al snel. Ik weet het omdat ik me er ook wel eens aan vergrijp. Sowieso al zwaar in het nadeel door mijn gewicht razen de kleintje me voorbij. Dat terwijl ik het gevoel had een beste tijd geklokt te hebben. Door een tip van Koen Raats, een van de latere winnaars, ben ik wel wat kartwijzer geworden. Crossers zijn gewend in de bocht te hangen. Handvat in de grond. Met karten moet het dus precies andersom. Tractie is alles. Minder was het ook te horen dat het driften in de bochten alleen maar ten koste gaat van je rondetijd. Balen. Driften is juist zo leuk. De, voor mijn gevoel, drie lange uren waren zo voorbij. Er werden prijzen verdeeld, maar iedereen heeft gewonnen.

‘Team de Wereld’

Gino’s MX Go Karting (Music for Life) was een doorslaand succes. De sfeer was dik aanwezig en de organisatie perfect. Er is gestreden en gelachen voor een prachtig doel. Vandaag besefte ik weer iets.

Ik gebruik zelden een cliché maar weet het heel zeker: ‘we zijn op de wereld om elkaar te helpen’. Hoe individueel je ook mag zijn, toch ben je ingedeeld. Allen voor iedereen. In de bus op weg naar huis valt mijn zoon in slaap met zijn camera in zijn handen geklemd. Mijn kind. Ik denk aan de rest van mijn kroost en het geluk dat ik koester. Kinderen en goede doelen. Vraag me maar, ik zal er zijn…

(Foto’s met dank aan More Heijt – mhmxpics.nl)