Girls on Cross (1-6)

Steffi Clé en Britt Adriaenssen. Partners van de huidige wereldkampioenen zijspancross Ben Adriaenssen (B) en Ben van den Bogaart. (NL)

Ze staan er altijd. De geliefden achter en naast de toppers. Op welk niveau dan ook, er is altijd de broodnodige steun. Fysiek of mentaal, ze zijn er gewoon. Het is een keuze die je maakt als blijkt dat het talent van je partner hoog boven het middelmatige blijkt te liggen. In een serie van 6 belicht ik enkele partners van ‘crossers op niveau.’

Het kost al haar snipperdagen

Steffi weet niet beter. Het was altijd cross thuis. Voor, hoofd en nagerecht. ‘Het is een onderdeel van mijn leven geworden.’ Voordat ze haar huidige vriend en wereldkampioen Ben Adriaenssen tegenkwam reisde ze wekelijks mee met haar vader. Die rijdt al heel zijn leven zijspancross. Onlangs sloeg de paniek toe in de familie. De GP leeftijdsgrens voor zijspanrijders werd aangepast en vastgesteld op 50 jaar. Aangezien Benny nu 51 is geworden is dat ‘circus’ ter ziele. De rust keerde enigzins weer toen bleek dat het geen gevolgen had voor BK’s en ONK’s. Steffi wil niks missen. Het kost al haar snipperdagen maar wil en zal geen wedstrijd overslaan.

Vriendelijk en open karakter

Voor Britt ligt het even anders. Bij haar thuis was het voornamelijk voetbal dat de klok sloeg. Zo’n vier jaar geleden mocht ze eens een weekend met haar oom mee die tevens Ben Adriaenssens vader is. Britt’s moeder had het al snel gezien. “Ik zie jou nog wel eens met een crosser thuiskomen’, was de voorspelling die niet heel lang daarna uitkwam. Helemaal toevallig is het dus niet dat haar eigen Ben nu bij haar neef in de ‘bak’ staat. Door haar vriendelijke en open karakter paste ze naadloos in de vriendinnengroep die wekelijks ‘hun mannen’ bijstonden in de strijd. Langzaam maar zeker groeide ze in het crosswereldje wat eigenlijk één grote familie is.

Geweldige weekenden

Steffi deed een opleiding ‘Event Managemant’, welke ze netjes afrondde. Aangezien ze in die branche veelal in de weekenden zou moeten werken heeft ze dat, in ieder geval tijdelijk, opzij geschoven. Ik wil nu nog genieten van de geweldige weekenden met mijn familie. Ooit zal het allemaal wel een keer ergens stoppen. Dan kan ik nog alle kanten uit. Daar zal altijd werk in zijn dus weggegooid is het zeker niet. Nu is ze werkzaam als uitzendconsulente bij een Interim kantoor. Een hele leuke baan met een super werksfeer. Ook daar zijn nog voldoende doorgroeimogelijkheden.

‘De muren kwamen op me af’

De opleiding lerares bracht Britt niet wat ze er van verwachtte. Doordat er in Belgie te weinig werk is op dat gebied kwam ze op een lijst te staan als inval lerares. Op zich niks mis mee maar dan zat ik elke ochtend een uur te wachten of ik al dan niet aan moeste treden. Als er dan om negen uur niet gebeld was kon ik aan mijn dag beginnen. Echt iets plannen kon ik dus weinig. Vanuit die situatie heeft ze een toen een baan aangenomen als kantoormedewerkster. Helaas bleek dat ook niet aan haar verwachtingspatroon te voldoen. Het is niet te min en ik ben zeker niet te moeilijk maar een hele dag op een kantoor moet je echt kunnen. ‘De muren kwamen op me af.’

Eetproblemen en stoornissen

Doordat Ben last heeft van verschillende voedselallergieën en Steffi zelf van lactose intolerantie, is ze zich in de wereld van de voeding gaan verdiepen. Ze volgt naast haar drukke baan nu een opleiding voedingsconsulente. Dan blijkt maar weer dat er, ondanks je veel niet kunt en mag eten, toch best nog wel een fatsoenlijke maaltijd op tafel te krijgen is. Ook ziet ze naast het eigenbelang ook wel een toekomst in de voeding. Er zijn steeds meer mensen met allerlei eetproblemen en stoornissen. Op termijn ziet ze zichzelf wel als zelfstandige aan de slag gaan. Ook dat zit er van huis uit al ‘ingebakken.’

‘Twins’

Die zelfstandigheid is Britt ook niet vreemd.  Onlangs heeft dit zich geuit in een mooie, volledig zelfopgezette, lingeriezaak. Een zaak die men in het Belgische Arendonk al jaren miste. Volgende week opent ze haar deuren en heeft er erg veel zin in. ‘Ik geloof er heilig in, maar toch blijft zoiets spannend natuurlijk.’ Er is heel veel voorwerk aan vooraf gegaan. ‘Ik ben hele avonden aan het tikken geweest om de voorraad vast te leggen in mijn programma.’ ‘Twins’ heet haar eerste ‘kindje’ en ik heb maar niet gevraagd waarom ze voor die naam heeft gekozen.

Fulltime baan

Beide dames kunnen niet wachten tot het crossseizoen weer van start gaat. Als het net klaar is denken we altijd: ‘Lekker, even rust’, maar dat is na een paar weken al weer over. Het team gaat de combinatie nog afstellen in Italië in combinatie met rijtrainingen. De conditie van de mannen is op peil. Altijd eigenlijk wel. Binnen het team verzorgen de dames de helmen en brillen van hun mannen. Ook het eten wordt door hen klaargemaakt alhoewel Gonda, de moeder van Ben Adriaenssen, al het voorwerk doet. Die heeft er, tesamen met haar eigen huishouden, een fulltime baan aan. Mentaal staan ze ook voor hun mannen klaar alhoewel ‘Rijder Ben’ er wat minder behoefte aan heeft als ‘Bakkenist Ben.’ Iedereen is tenslotte anders en dat is maar goed ook. Al deze verschillende mensen bij elkaar maken dit tot een succesvol team. Als ik vertrekken wil schuift ‘Bakkenist Ben’ nog even langs. ‘Misschien zien we elkaar op de GP in Oldenbroek?’

Dat ga ik maar eens op de kalender zetten dit jaar…