Spijt van de Boulevard

De zon staat op doorbreken als ik mijn auto parkeer tussen de in grote getalen opgekomen crossbussen, campers en aanhangwagens. Veel bekende gezichten waardoor de ‘thuissfeer’ al meteen voelbaar is.

Ingekapselde infectie
Een keer of vier heb ik moeten zeggen dat het mijn eerste keer was. De 30e editie al en nooit was ik erbij. Ongeveer 30 jaar geleden stopte ik actief met crossen en ben daarna uit frustratie nooit meer wezen kijken. Een ander leven met niet bevredigende, plaatsvervangende hobby’s en sporten. Een ingekapselde infectie openbaarde zich een jaar of vijf geleden weer en gaf me het ultieme zieke gevoel weer terug. Gelukkig. We zijn er, zo bedoeld, veel te vroeg en laten ons gewillig inpakken door de sfeer. Ruim op tijd dus, bang dat ik de dag te kort zou vinden. Al meteen stuit ik op een wat oudere man in een scootmobiel. Het blijkt Dhr. Brouwers. Voor mij geheel onbekend maar voor de organisatie waarschijnlijk een boegbeeld. Jarenlang zat hij in het bestuur van het organiserende MSV de Uitlaat, vanaf het prille begin. Mooi mens met een nog mooier verhaal. ‘Ik ga genieten’ zegt hij vriendelijk en geeft zijn karretje de sporen.

De Reuver is nog lang niet klaar
Bijna vanzelfsprekend is Kees van den Boomen weer paraat, die met zijn eerste woorden het evenement opent. Het feest is begonnen en we hebben er zin in. Veel zin. Waarschijnlijk in verband met het opkomende water is het programma kort en strak. Geen trainingen. Alleen een ‘sightinglap’ en knallen maar. De top van de 85 gaat hard. De geur van de opgestookte mengsmering vermengt zich met die van een verbrande koppeling. Lekker. De blokjes krijgen gewillig slaag van hun berijders. ‘Open en nooit meer dicht’ zoals de jeugd dat tegenwoordig zo mooi zegt. Vooral bij de ‘kleintjes’ is het duidelijk een kwestie van de gang er in houden. Het losse zand dwingt je. Elzinga gaat weer eens snoeihard maar ook Dankers is op drift. Door wat onbenulligheden van te groot formaat kan hij in de tweede manche de aansluiting niet meer maken en eindigt op een mooie tweede plaats. Bij de MX2 bleek Calvin Vlaanderen oppermachtig. ‘Local Privateer’ Mark Boot bevestigde dat Zeeuwen gek zijn op het strand. Na twee schitterende races werd hij tweede totaal. Boot + strand = 2. De spanning ging naar een hoogtepunt in de MX1. Als een waardig voormalig Nederlands Kampioen veegde Marc de Reuver de baan aan. Door onder andere harde armen kwam hij een paar keer ten val maar wist zich met de snelste rondetijden toch weer naar voren te ploegen. De Reuver is nog lang niet klaar, dat is wel duidelijk. Met een superconstante, foutloze Martens als winnaar reed Stefan Hage zich ook vandaag weer in vele kijkers. Het Zeeuwse conditiebeest liet zien het tempo van de achtervolgende groep goed aan te kunnen en liet een verdiende 4e totaalplaats noteren. Een kwestie van discipline, overgave en tijd.

Opvallende verschijningen
Gert Jan Vorstenbosch is en blijft een eerlijke en sympathieke eend in de bijt. In zijn niet te missen roze outfit reed hij in de eerste manche naar een nette 4e plaats. De tweede manche wist hij zelfs winnend af te sluiten. Wat zou de Nederlandse cross zijn zonder? Karaktermannetje.

Dat de snelste man niet altijd wint liet Joey Schoonbergen zien. Met de gele nummer 100, wat me deed denken aan Mike Roes, reed Joey in een machtige stijl de snelste tijden van het hele veld. Na een ‘bagger start’ in de eerste manche knalde hij in 5 ronden naar de top twintig van zijn groep, om vervolgens na 9 ronden op een prachtige 9e plaats te eindigen. In de tweede manche nam hij in ronde 1 meteen de leiding en hield die vast tot ronde 7. Door een stuurfoutje kwam hij ten val en kreeg vervolgens het gele gevaar niet meer aan de gang. Met nog twee ronden te gaan kon hij toch zijn weg weer vervolgen om op een teleurstellende 11e plaats te eindigen. ‘Daar had meer in gezeten’ zeggen ze dan. Straks even zijn naam ‘Googlen’.

Dat uitzonderingen nog steeds de regel bevestigen bewees Zeeuws- en Nederlands grootste vrouwelijke crosstalent Nancy van de Ven vandaag weer eens. Als je weet dat ze nog iedere week groeit in haar rijden en zich qua rondetijden al kan meten met de top maakt dat me erg nieuwsgierig naar 2016. Ze heeft de skills. Alle skills om haar vastomlijnde plan waar te gaan maken. Klasse!

Thomas Adriaanse deed mijn bloed sneller stromen met zijn Honda 500 tweetakt. Het vergt een kerel om met dat kanon op zo’n tempo rond te gaan. Rillingen over mijn hele lijf. Kippenvel. 8 en 4. Ik was weer even terug, klasse en bedankt Thomas.

Crossers moeten rijden
Genietend sta ik naast een bedenkelijk kijkende Brian Bogers, vergezeld door zijn mooie Angel. Hij moet er zijn, moet kijken en moet supporteren. Wat ik hem hoorde denken zal ik u onthouden. Alle begrip natuurlijk. Brian is alles maar vooral geen kijker. Ik ken hem niet maar zijn gezicht sprak. Davy Pootjes is ook aanwezig zoals beloofd, maar mag nog niet. Ondanks de vele verschillen lijkt zijn gezicht vandaag veel op het gezicht van Brian. Nu weet ik gelijk weer waarom ik nooit meer ben wezen kijken. Crossers moeten rijden.

De organisatie staat voelbaar als een huis. Geen commentaar, niks aan toe te voegen. Vriendelijke mensen met het plan van de dag op het netvlies getekend.

Het spektakel is afgelopen en voor ik het besef ligt het strand alweer vlak en bijna opleveringsklaar voor de hondenuitlaters en het opkomende water. We moeten huiswaarts maar we willen eigenlijk nog helemaal niet weg. Te gezellig, te mooi, te spannend. We sluiten de dag af met een ‘Stabilo tomatensoepje’, die we aangeboden krijgen door MPM’s Pim van Hoorn. Na een potje tevreden nakaarten verlaten we de boulevard. Ik klim over een muurtje en kijk nog een keer om.

Spijt van de boulevard ja. Spijt van 29 keer niet geweest zijn…

Foto’s met dank aan Folko Fotografie (Folko Haffert)