Als je niet wil kiezen

‘Ik wilde eigenlijk komen trainen, maar hoorde dat er een wedstrijd was’. Nick lijkt onverschillig maar is dat zeker niet. Natuurlijk weet hij dat er vandaag geen tegenstand voor hem is wat de spanningsboog al een stuk vlakker maakt. Toch is hij op een bepaalde manier opgewonden. Zijn ogen verraden hem.

4 manches op een dag
Ondanks het bericht dat hij zou gaan stoppen heeft hij er nog steeds heel veel plezier in. ‘Ik wil ook eigenlijk helemaal niet stoppen, maar ik heb eigenlijk geen keuze’. Nick rijdt sinds dit jaar voor een Honda team uit Zwitserland en met veel succes. Winnen is daar al een gewoonte en om de moeilijkheidsgraad wat te verhogen rijdt hij daar ook de MX2 mee. 4 manches op een dag dus. Conditioneel is het geen probleem. Nick rijdt makkelijk. Waar ik zou staan, gaat Nick even zitten. Bijna nergens dus. Hij start als 10e maar zit bij de eerste doorkomst al op kop. Zijn bochtensnelheid is enorm. Nick staat werkelijk overal en laat zijn Honda als een slaaf het werk doen. ‘Als je gaat zitten ben je de controle veel sneller kwijt’. Het is een stukje routine waar hij na zijn 18 jaar crossen nog goed op kan teren.

Slopend
Zowel zijn vriendin Tessa als Nick zelf zijn verknocht aan de sport. ‘Van mij zou hij nooit hoeven stoppen’, zegt ze terwijl ze haar Nick verliefd aankijkt. Het is gewoon moeilijk als je ook nog een eigen zaak drijft en probeert uit te bouwen. Zondags diep in de nacht komen ze thuis. Beiden moe ruimen ze alles op en gaan naar bed om er twee uur later weer uit te komen. De klanten wachten en die moeten bediend worden. ‘Dat is onze basis en daar moet het grootste deel van ons geld vandaan komen’. Tessa werkt zelf voltijds als kleuterjuf en doet een deel van Nicks administratie. ‘Ik help hem zo veel mogelijk zodat hij kan werken en crossen. Het is veel, maar die wereld is zo mooi’. Ze lachen beiden maar toch zie ik er bezorgdheid doorheen. ‘Als ik alleen de maandag nu eens vrij zou kunnen hebben, dat zou alweer een heel stuk schelen. Nu beginnen we al moe aan een nieuwe week en dat is slopend. Er zijn veel jongens die er een hele week bij werken en weten waar ik over praat’. Doordeweeks een keer trainen gaat al nauwelijks. In deze combinatie is er gewoon een grens en kan niet alles meer. Het is zwaar en eigenlijk voor geen mens op te brengen. De passie maakt een hoop goed, maar ergens stopt het een keer.

Fitter dan ooit
Nick kijkt mee op het grote scherm waar de MXGP te volgen is. Daar had ik moeten rijden nu’, lacht hij met een licht verschoten gezicht. Gefrustreerd wel een beetje, maar dan stiekem. Hij heeft er gereden en zeker niet onverdienstelijk. Fabriekscontract op zak, toen hij die zware val maakte in Italië. Eenmaal hersteld van die zware crash bleek zijn plaatsje vergaan. Een pijnlijk moment voor een jongen met zoveel talent. Nick pretendeert niet dat hij wereldkampioen zou zijn geworden, maar heeft meegestreden met de grote mannen van nu, partij gegeven zelfs. Dat mist hij heel erg. Nick heeft gevochten voor weer een plaats aan de top, maar de kansen kwamen niet meer. ‘Misschien had ik het aanbod van GL12 indertijd aan moeten nemen, maar ik staarde me blind op het GP circus. Ik was daar geweest en wilde dat weer. Heel graag. Daarbij rijd ik heel graag op een 450. Die mogelijkheid deed zich niet meer voor en de meesten weten hoe het daarna verder is gegaan. Kleinere kansen en een pakketje pech is al wat rest. Het moet frustrerend zijn als je afscheid moet gaan nemen terwijl je fitter bent dan ooit. ‘Ik kan natuurlijk niets met zekerheid zeggen, maar ik heb echt het gevoel dat ik nog behoorlijk mee zou kunnen. Natuurlijk ben ik zelf ook benieuwd of ik het hoge niveau weer enigszins zou kunnen benaderen. De voorwaarde zou dan wel zijn dat ik me het grootste deel van de week met de cross zou moeten kunnen bezighouden. Keihard trainen en voldoende rusten. Goed materiaal en begeleiding, zoals je in de teams met naam ziet. Ik zou het nog steeds kunnen’, zegt hij vol vertrouwen. Nick is fit, nog steeds. Hij loopt, fietst en werkt wekelijks volledige kickboks trainingen af. ‘Dat heb ik altijd gedaan. Aan mijn conditie heeft het zelden gelegen’.

 

‘Als je me dan zo graag wil houden’

Honda Zwitserland wil hem niet kwijt. Ze hebben nog net niet gesmeekt om er nog een jaar aan te plakken. Een betere reclame is er ook niet voor een merk als je praktisch iedere week alle vier de manches winnend af weet te sluiten. Toch komt het verlossende aanbod nog steeds niet op tafel. ‘Als je me dan zo graag wil houden’, vervolgt Nick met zijn gezicht op onbegrijpelijk. Nick vraagt niet veel en zeker niet het onderste uit de kan. Gewoon een tegemoetkoming voor de bewezen diensten en die nog zouden komen. De zaak gaat voor. Nu zeker. Op de vraag wat hij zou doen, mocht er een wereldaanbod komen antwoordt hij in eerste instantie niet. Na zeuren van mijn kant zegt hij wat ik wilde horen. ‘Ik zou iemand kunnen zoeken om mijn zaak draaiende te houden’. Tessa knikt. ‘Van mij mag hij. Ik zie het zo graag…’

(Foto’s o.a met dank aan Stefan Omloop. Anderen graag melden!)