Je bent nooit te oud
De aanmeldingslijst is goed gevuld. Niet te massaal. Gelukkig. Een gemengde groep van jong en ‘wat ouder’ staat virtueel te trappelen. Er is altijd wat te leren, voor iedereen. Je moet het alleen wel toe durven geven. Er open voor staan. Niet iedereen kan dat. Belering komt al snel over als kritiek en dat vinden de meesten niet prettig en vooral moeilijk mee om te gaan. Vandaag gaat het anders. Op school gaat het vaak met dikke tegenzin. Op het circuit zitten ze vooraan in de klas en hangen aan de lippen van de docent. Motorcross is namelijk erg vet en daarbij is het grootste deel van de groep van plan in de voetsporen van Jeffrey Herlings of een andere held te treden. Een droom die je mag hebben. Moet bijna. De drive is er in ieder geval. De ‘crossclinic’ vandaag is georganiseerd door Frank Rottier, Mark Boot en niemand minder dan Mike Kras, in samenwerking met MC Rilland. Het prachtige circuit leent zich uitstekend voor een MX training. MC Rilland heeft de beschikking over een circuit waarin zich alle elementen bevinden. Een lekker zandgedeelte met daarin wat ‘normale’ schansen en een paar ‘sociale tafels’ Tafels waarvoor ikzelf niet eens grote risico’s hoef te nemen. ‘Lekker even zweven’. Halverwege de baan gaat het over in een hard, bijna buitenlands, kleigedeelte. De leergierigen zijn verdeeld in drie groepen. Middels drie sessies komen ze elke trainer een keer tegen.
Ik loop mee met de groep van mijn zoontje richting Frank Rottier. Als een bezorgde vader spreekt hij de jongens en het enige meisje toe. Zijn luide boodschappen doordringen de dikke crosshelmen zichtbaar. Geconcentreerd voeren de jongelingen de opdrachten uit. Eén voor één worden ze naar de kant gehaald voor wat persoonlijk ‘schaafwerk’. Gewillig absorberen ze de overheerlijke lesstof. ‘Staand, licht remmend op de bocht aan, de wal insturen, zitten en het gas erop. Het lukt niet altijd maar ze proberen wel. Mooi.
De tweede sessie wordt door Mark Boot gegeven. Normaal is Mark in mijn ogen niet zo’n drukke prater. Hier gaat hij duidelijk los. Het is duidelijk dat als je weet waar je over praat, alles goed en zonder haperen over te brengen is. Op het ‘Franse’ gedeelte van de baan geeft hij aan dat een buitenbocht vaak niet de beste en snelste optie hoeft te zijn. Met pylonen dwingt hij z’n leerlingen naar de vervelende, ‘walontbrekende’, binnenkant. Op aanvraag van diverse rijders sluit hij de sessie af met een korte starttraining. ‘Met een goeie start bepaal je de helft van de uitslag’. Zo is het ook.
Het derde deel neemt Mike Kras voor zijn rekening. Ook Mike kan verbaal goed uit de voeten. Gewillig worden de aangegeven lijnen gevolgd. ‘In het bochtenwerk kan nog veel progressie worden geboekt’, zo vindt Mike. Zonder het te beseffen verliezen ze daar meer tijd dan nodig is. Springen leren ze vanzelf’. Allemaal wijze woorden van de drie door de wol geverfde ‘crossverslaafden’. Na de training is de baan weer open voor iedereen en wordt op eigen initiatief de lesstof nog eens goed doorgenomen.
Mijn zoon heeft veel geleerd, zo zegt hij zelf. Wat ik heb gezien is dat hij vooral heeft genoten. Veel en intens. Ik liet hem laatst een filmpje zien van zijn allereerste meters op een naburig veldje, nog geen jaar geleden. Hij moest er om lachen. Ze leren snel en groeien hard. Als wij zorgen voor de juiste spiegels komt het wel goed.
Heren van 2toRide bedankt en zeker tot de volgende keer!
