Villopotentieel

Er rust een zware druk op zijn brede schouders. Velen hadden hun mening klaar over de inmenging van een rosse Amerikaan, die ze al vlug weer bijstelden toen Thailand gereden was. Afgebrand en onmiddellijk weer in ere hersteld. ‘Hij denkt hier even wereldkampioen te worden’ zag ik iemand reageren op een Facebookpost. ‘Dat zou zomaar wel eens kunnen’, dacht ik meteen. Er wordt veel gespeculeerd over de vermeende gedachten en uitspraken van Ryan. Hij zou dit en zou dat ook nog wel even. Hij wordt door menigeen nu alvast uitgelachen voor zijn komende optredens op de zware zandbanen. Ik heb al veel filmpjes gezien en verhaaltjes gelezen, maar nergens vond ik ook maar één stoere uitspraak van een opscheppende Villopoto. Dat hij het even gezien heeft in de States snap ik nog wel. Dat hij zich wil meten met de rest van de wereld is ook niet meer als normaal. Als je zo waanzinnig hard kunt rijden wil je toch weten waar je staat op wereldniveau? Natuurlijk is er veel geld gemoeid met het verschepen en verblijf van RV en zijn familie. Uiteindelijk voor de betaler maar een schijntje als je kijkt wat het hele spektakel op gaat brengen. Heel Amerika kijkt ineens mee waardoor ‘Lucas Loco’ diep in de buidel heeft gegraaid om zijn spotje meteen na de race voorbij te laten komen. Ik vind het zelf een enorme opwaardering voor de MXGP competitie. Amerika hoort tenslotte ook bij de wereld. Hij maakt ondanks alle dwaze commotie toch een zekere indruk. Hij heeft redelijk wat te verliezen maar ook nog veel te winnen. Wat hij voor mij al gewonnen heeft is respect. Respect voor het lef en de kracht om te kunnen presteren onder toeziend oog van de wereld.