Ervaring geeft rust (Supercross Goes)

Het lijkt allemaal zo simpel als je het ziet. Een jongen in een bobcat manouvreert handig over het circuit. Schuiven en aanrijden.
Een beetje hier weg en daar erbij. Telkens heen en weer rijdt hij met zijn rupsen de kombocht weer op sterkte. Ook een machinist van een minigraver is druk doende. Schansen, bochten en wave sectie worden weer bijgewerkt voor de volgende sessie. Dat het niet de eerste keer is dat ze het organiseren is direct duidelijk.
Er hangt een rust, dingen zijn geregeld, dat voel je gewoon. Natuurlijk, de leden van de organisatie zijn inmiddels door de wol geverfd en leerden veel van hun ervaringen in de afgelopen jaren. Als niet kenner zie ik wel dat de zandgrond goed is.
Het plakt lekker dus goed te vormen. Op een bepaalde manier ook weer hard waardoor niet alles zomaar in één manche aan gort is gereden.
Er zijn volop rijders aanwezig die graag willen leren en proberen dan ook. Er zijn jongens met lef en jongens die het zichtbaar behoorlijk onder de knie èn in de vingers hebben. Van alles wat.
Wat me ook opvalt is dat er geen gekke risico’s genomen worden. Ieder rijdt zijn en haar tempo en er is respect van de snelleren.
Het is nog niet echt druk natuurlijk maar wel hangt er gelijk al een gemoedelijke sfeer. Rijders als familie onder elkaar. Ik lever een shirtje af aan een van de kissmissen van volgende week en wandel nog even naar de frietkar.
Gaat weer wat moois worden volgend weekend in de Zeelandhallen, daar ben ik zeker van.

Ben niet zo’n kijker van huis uit maar volgende week ben ik er weer…