From Lommel with love

Ondanks ik toch alweer een tijdje het crossgebeuren probeer te volgen heb ik zo af en toe toch moeite met het herkennen van rijders. Blij met de rug namen natuurlijk, als er al weer geen keienvanger overheen hangt. Een Yamaha met nummer 4 is me in de afgelopen tijd al vaker opgevallen. Ik kende hem niet van gezicht, maar wel van zijn atletische stijl en enorme vechtlust. Het moeizaam terug naar voren ploegen na een, meestal, matige start.

Niet tussen de ‘grote mannen’. Ergens aan de zijkant staat de lange zwarte Sprinter onder de bomen. Motor tegen een boom, shirt en helm op de grond. De enige overeenkomst met mijzelf.

Zonde
Een ‘underdog’. De jongen van 24 met een veel te rijke blessure historie doet zijn shirt uit. Verschillende littekens tekenen zijn lichaam. Opbrengst van het ruige en voor hem pechvolle crossleven. ‘Door die pech en ellende heeft hij eigenlijk 4 jaar van zijn carrière verspeeld’, aldus zijn vader. Zonde. In de vroegere jaren heeft Eric zich toch mogen en kunnen meten met bijvoorbeeld een Jeffrey Herlings. ‘Er waren echt wel momenten dat we niet zo veel onderdeden voor elkaar’. Hij zegt niet dat hij zonder die pech nu naast onze ‘crosskoning’, had gestaan, maar is zeker benieuwd waar hij had gestaan zonder de breuken en scheuren.

Eigenlijk gaat hij gewoon hard
Vandaag knalde hij voor de vierde keer de zware zandbaan rond op zijn nieuwe 450. ‘De overstap is te doen, maar zo’n ding sleurt er nogal aan’. Het vergt een heel andere rijstijl, maar het ligt me goed’. Ik heb even staan kijken. Ja, het ligt hem goed. Eigenlijk gaat hij gewoon hard. Hij pikt nog even aan bij Jeremy van Horebeek en laat niet los. Snikheet en 30 minuten hetzelfde tempo. Hij is fit en heeft het vooral erg naar zijn zin. Liefde voor de cross. Eric Leijtens komt er aan…

(Foto met dank aan Danny Relouw)