De koning aan het werk

Als ik aan kom lopen hoor ik iets in de verte. Een doorlopend gebrul van een dikke 450 die hier en daar zelfs even in de begrenzer gaat. Onmiskenbaar Jeffrey Herlings. Ik kan hem nagenoeg over de hele baan volgen. Absurd hoe hij zijn KTM rondjaagt. Ik ben absoluut geen kenner, maar kan hem niet betrappen op ook maar 1 fout. Stuurt in tegen de bovenste rand van de bocht en draait de ‘dikke’ helemaal open. Als op een rails volgt hij het meest ideale spoor. Buitengewoon getalenteerd, dat is erg duidelijk. Ik mag het misschien niet zeggen, maar heb wel een idee wat er gaat gebeuren als hij volgend jaar de overstap zou maken naar de MX1. Ik let op zijn houding.

Totale balans met een minimale aanslag op zijn strak gespierde lichaam. Als hij uiteindelijk toch een keer pauzeert loop ik naar zijn onderkomen. Hij zweet, maar dat mag met deze temperatuur. Moe is hij niet. Zittend in de zijopening van zijn bus haalt hij wat fruit uit zijn koelbox. Als een bouwvakker met pauze kletst hij wat met de mensen om hem heen. Ik probeer wat op te vangen, maar van alles wat hij zegt versta ik ongeveer 20%. Elke keer als hij een zin beëindigd hoop ik op een ‘jonguh’. Dat doet hij dan weer niet. Hij trekt zijn zeiknatte shirt uit en het is duidelijk dat hij geen tijd heeft om te zonnen. Hij is relaxed. Geen rijen met mensen die staan te wachten op een glimp van zijn gezicht of balpen. Geen mensen die op de foto willen met hij die absolute geschiedenis gaat schrijven. Hij staat op en loopt naar zijn niet Nederlandse monteur. ‘ Geef me veertig minuten om bij te komen, dan ga ik weer’.
Een wereldheld en nu al een legende.