Puntje van m’n stoel

Ik had hem zo graag een keer live zien rijden. Het stond op mijn lijstje en het gaat er dus niet meer van komen.  Een zeer wijs besluit van Ryan. Als je niet meer zeker bent moet je het gewoon niet meer doen. ‘No matter what’. Herlings rijdt niet in Kegums. Slim. Marc de Reuver stapt een paar passen terug. Slim. Strijbos slaat een paar wedstrijden over. Slim. Het zijn allemaal volwassen jongens die weten wat ze doen. Alleen zij voelen de pijn. Jongens die al vanaf hun vijfde op een motor zitten. Na ontdekt te zijn moet het ineens allemaal. Rijden vervolgens jaren aan een stuk, een paar keer in de week. Niet ongedwongen zoals ik en velen met mij. Zodra het je werk wordt valt er een stuk van het ‘hobbyplezier’ weg. Zeker is crossen de mooiste sport ever, maar vooral als het allemaal niet moet. Blijft het natuurlijk nog steeds een prachtige baan maar eenmaal ‘in dienst’ worden er dingen van je verwacht. Voldoe je niet, lig je er gewoon uit. Met een beetje mazzel is er nog wel een team met wat minder faciliteiten die je in de armen sluiten, maar ook die zijn maar dun gezaaid. Ryan houdt het in ieder geval voor gezien. Ik heb nooit kunnen begrijpen dat iemand met zoveel talent, op een dag gewoon ineens kan stoppen. Ik weet dat ik dan heel zwart wit denk want die mannen zijn daar waarschijnlijk al een tijdje mee bezig. Jaren aan een stuk afzien. Je lichaam uitbuiten. Alles bij elkaar binden om toch maar van start te kunnen. Iedere punt is er één. Alles geven, alles opgeven. Iedere dag weer tot de grens. Het uiterste. Het stopt pas als je stopt. Stoppen op je top is zakelijk gezien ook niet dom. Juist en vaak alleen dan is er nog een vervolg. Kevin Strijbos vertelde me vorig jaar nog dat hij soms wel eens op een afsprong staat te kijken bij het verkennen van de baan. ‘Als het niet moest deed ik het gewoon niet’. In de training zie je de top 5 er volle bak vanaf gaan. Dan is het gewoon weer je werk. Als je mee wil zal je moeten. Alles of niets. Geen genoegen met minder. Geen commentaar. Alleen lof en dank. Dank voor de prachtige momenten die deze jongens en meisjes ons geven. Dank bij het afscheid van een groot sportman. Ik ga weer wel op het puntje van mijn stoel. Voor een ander. De volgende. Laat Chad maar komen, ik ben er klaar voor.

Tot ik het niet meer zien kan of besef. Infected…